De Nationale Pseudowetenschappelijke Omroep (sorry)

Kamervragen over The Biohack Project, maar het probleem is veel groter dan een enkel flutprogramma

Pseudowetenschap tiert welig, mede door hoe het continu onweersproken een podium krijgt in allerlei media. In deze nieuwsbrief behandel ik een aantal voorbeelden van de NPO en waarom dit kwalijk is.

The Biohack Project

Het programma The Biohack Project komt aan zijn einde en heeft zoals bekend flink wat kritiek gekregen. Er waren zelfs kamervragen ingediend:

Door alle kritiek, waar ik uiteraard m’n steentje aan heb bijgedragen, was het programma een nationale boksbal geworden. ‘Hoe kan dit uitgezonden worden? Wat een schande van de KRO-NCRV!’ En tuurlijk, het is een schande, maar vooral de eindsprint van een race to the bottom die al langer gaande is. De afgelopen paar jaar is het hartstikke hip om als mediamaker ongegeneerd een podium te geven aan kwakzalvers en pseudowetenschappelijke prietpraatpiraten, vanuit human interest oogpunt. En dat is ook begrijpelijk; het speelt, dus we willen het verslaan. Daarom geeft tijdschrift LINDA er volop podium aan. En wordt het er ook voor op de vingers getikt door de Vereniging tegen de Kwakzalverij.

Maar door pseudowetenschap enkel en alleen zonder weerwoord te presenteren, draagt LINDA en vooral de NPO vooral bij aan de groei en normalisering ervan. Nu zijn er tal van voorbeelden te vinden bij RTL, SBS en andere tijdschriften, maar ik focus me nu vooral op de NPO, omdat deze grotendeels draait op gemeenschapsgeld en we de lat voor publieke omroepen iets hoger mogen leggen. Ze hebben nog altijd een voorbeeldfunctie.