Holistische hoi,
Maandag verscheen er een interview met me in de Volkskrant, woensdag een essay van mijn hand op OneWorld.
Naar aanleiding daarvan werd ik uitgenodigd voor verscheidene media, maar besloot ik uiteindelijk aan te schuiven bij Op1 en het daarbij te laten. Vooral omdat Op1 in het verleden vrij dubieuze gasten aan tafel heeft gehad, zoals Mike van Leefbewust en Fajah Lourens en ik erg vaak kritisch ben op hun redactie. Sterker nog, de avond ervoor zat er iemand van KLM aan tafel en in plaats van er een klimaatwetenschapper tegenover te zetten om bijvoorbeeld te praten over de vrij beperkte invloed van CO2-neutraal vliegen, kreeg het publiek Catherine Keyl voor de kiezen. Zij vond namelijk dat de duurzame Nederlander een tikkie hypocriet is. Exact het soort stompzinnigheid waar we van af moeten. Dus toen ik zelf werd uitgenodigd, zag ik een kans ook de onzin die daar af en toe de revue passeert aan te kaarten. (Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik ook was uitgenodigd bij Jinek, maar voor aankomende week. De redactie kon echter geen zekerheid geven qua dag en ik vond dat het momentum dan ook voorbij was.)
Uiteraard was het hoofddoel licht te schijnen op alle rommel die verschijnt op social media, wat de impact daarvan is op zowel individueel als maatschappelijk vlak en wat we daaraan kunnen doen. Hoewel ik voor toezegging al heel duidelijk had gemaakt dat ik niet aan tafel in discussie zou gaan met een poldergoeroe, kreeg ik toen ik definitief besloot aan te schuiven alsnog het verzoek om aan tafel in discussie te gaan met een poldergoeroe. Daar heb ik gelijk fel nee tegen gezegd. Ik werk namelijk niet mee aan een false balance en wil dergelijke lulkoekebakkers ook geen groter podium geven dan ze verdienen. Dan maar geen item. Uiteraard mogen er zeker mensen aanschuiven die kritisch zijn op mij zijn en m’n methodes. Maar wel met de wetenschappelijke consensus hoog in het vaandel. Uiteindelijk werd door de redactie besloten dat het item alleen met mij zou zijn. Prima, ik heb daar verder niet op aangestuurd.
Het item is hier terug te kijken.
De uitzending
We zouden het kort hebben over mijn aanpak en vervolgens een paar voorbeelden bespreken. Tot slot zouden we praten over eventuele oplossingen, waar ik ook kritiek op de talkshow zelf kon uiten. De fragmenten die ik had gekozen van m’n eigen Insta, konden helaas niet worden uitgezonden vanwege beeldrechten, dus waren we veroordeeld tot generieke beelden van Amerikaanse influencers die allerlei onzin promoten. Zoals anuszonnebaden.
Hilarisch en uiteraard niet verstandig, maar het wordt niet tot nauwelijks gepromoot in Nederland, dus heel relevant was het ook niet. Ook wilden ze graag iets met BN’ers, dus kozen ze voor Maxime Meiland en haar afvalthee, die ik eerder op Instagram fileerde.
Bij deze keuze had ik zelf in moeten grijpen. Terwijl ik uitlegde waarom die afvalthee onzin is, werd ik onderbroken door een wielrencommentator. Dat het allemaal wel meeviel en of ik het publiek niet onderschat. “Ben ik dan zo slim?” Iets met de BioStabil. Dezelfde grijsgedraaide giechelplaat, exact waarom ik dat essay voor OneWorld schreef. Compleet ongeïnformeerd het gesprek inbreken en kapen. Waardoor ik weer moest uitleggen: het is wel schadelijk, het valt niet mee, het werkt maatschappijontwrichtend, er vallen regelmatig slachtoffers, etc.
Dezelfde gozer liep overigens in een item daarvoor volledig leeg over de complexiteit van wielrenners die moedwillig met 100 km/u een berg afjekkeren en zo zichzelf in gevaar brengen, maar dat terzijde.
Tot slot kreeg ik de kans om een het over oplossingen te hebben. Na een korte uiteenzetting over de verantwoordelijkheid van Instagram zelf, werd het item plotsklaps afgerond. Net toen ik het over de invloed van mainstream media en Op1 in het bijzonder wilde hebben. Ze waren vast door de tijd heen, ik geloof er heilig in dat het niet bewust was, dat wil ik benadrukken. Maar het was wel balen.
Conclusie
Ik ben blij dat het probleem dat ik wil aankaarten daadwerkelijk aandacht heeft gekregen in de landelijke media, laat dat voorop staan. Ook dat dit kon, zonder dat er een conflict moet zijn aan tafel met een natuurgenezer of iets dergelijks. Het aantal binnengekomen mediaverzoeken waarbij ik wel tegenover een losgezongen influencer zou worden gezet, is inmiddels niet meer op een hand te tellen. Ik kan het daarom onwijs waarderen dat de redactie de ruimte bood om het in deze opstelling te doen.
Het kolderieke anuszonnebaden en de luchtigheid van Meiland, in combinatie met vragen als ‘'Baat het niet, schaadt het niet?” maakte helaas dat de ernst van de situatie, die ik juist aan wilde kaarten, niet goed overkwam. Dat lag niet aan Op1 of de vragen van de presentatoren, maar gewoon aan mezelf. Ik had beter moeten reageren en nog meer de regie moeten pakken vooraf.
Daarbij had ik me beter moeten beseffen dat dergelijke gelaagde onderwerpen maar lastig in items van tien minuten zijn te frommelen. Dat is nou eenmaal hoe het werkt en eigenlijk een van de redenen dat de huidige talkshowformats op de schop moeten. Sommige onderwerpen lenen zich er simpelweg niet voor. Juist dat had ik ook weer willen benoemen. Maar helaas. Als je altijd onwijs kritisch bent op anderen, moet je dat ook zijn op jezelf. Dus bij deze. Volgende keer beter.
Tot volgende week!
P.S. Normaliter was deze week de nieuwsbrief alleen beschikbaar voor betaalde leden, maar bij wijze van uitzondering is-ie leesbaar voor iedereen.
“Hoewel ik voor toezegging al heel duidelijk had gemaakt dat ik niet aan tafel in discussie zou gaan met een poldergoeroe, kreeg ik toen ik definitief besloot aan te schuiven alsnog het verzoek om aan tafel in discussie te gaan met een poldergoeroe.”
Precies waarom het uiteindelijk nooit wat wordt met talkshows, laat staan met de kans om iets complex in context te zetten. Zeker niet wanneer het ogenschijnlijk ‘simpele’ dingen zijn als afvalthee of kontlicht. Dan mag het lacherig worden.
Ook herkenbaar: hoe iemand die geen verstand van zaken heeft er wel doorheen mag praten. En dan zeggen ze dat social media erg zijn!