Bullshitbingo op je beeldscherm

Hoe de media ons deze week stapels pseudowetenschappelijke lulkoek door de strot duwden

Holistische hoi,

Het kabinet is gevallen, waardoor je haast zou vergeten dat de media ons deze week naast onjuiste cijfers over migratie ook tal van pseudowetenschappelijke welszijnskeutels voorschotelden.

Giftige kassabonnen bij Renze

Zo begon het feest op maandag, toen een gesprek over alcohol en kanker op de planning stond bij de talkshow Renze. Hiervoor was een oncoloog uitgenodigd en om een of andere onverklaarbare reden was het nodig daartegenover Victoria Koblenko te zetten. Victoria is al een tijdje besmet met het vitaliteitsvirus van Richard de Leth, dus knalt ook regelmatig totale kwakzalfkolder de ether in, zoals collageensupplementen, dubieuze bloedtestjes en bottenbouillonnetjes.

Nog bizarder was dat het gesprek nog niet eens was begonnen, of ze vond het nodig om te roepen dat er gif zit in de inkt op kassabonnetjes. Wat niet klopt.

Ze bedoelde waarschijnlijk BPA, dat op het thermische papier zat waar bonnetjes van zijn gemaakt, maar dat mag er al drie jaar niet meer op zitten. Ik maakte er een videootje over, hier te zien.

Het vervelende van dit alles is, dat we wel degelijk alert moeten zijn op Bisfenol A en de producten waar het in zit, omdat het in sommige gevallen best schadelijk kan zijn. Maar dat moet dus juist niet op zo’n panische manier op nationale televisie geankeild worden door iemand die geen flauw benul heeft wat ze zegt. Waarom wordt ze überhaupt uitgenodigd voor een gesprek over kanker en waarom houdt ze haar waffel niet over zaken waar ze geen verstand van heeft?

Je droomhuis manifesteren in Het Parool

Goed, niet alleen op tv was het genieten deze week. “We geloven in manifesteren, dus we hingen een foto van het huis op de koelkast”, kopte Het Parool.

Je droomhuis manifesteren door een foto ervan op je koelkast te hangen, daar heb je me al. Maar het wordt nog mooier in de inleiding:

Ah, ze hadden dus niet hun droomhuis gemanifesteerd, maar binnen hun financiële mogelijkheden zichzelf voorzien in hun behoeftes, in dit geval nieuw onderdak. Dat klinkt natuurlijk wat minder spannend. Het zou eens verfrissend zijn als het manifesterenflauwekulletje wat minder zou worden genormaliseerd of in ieder geval kritischer zou worden benaderd. Niet per se omdat het totale nonsens is, dat snapt iedereen wel, maar omdat manifesteren zich voordoet als iets verdienen op basis van merites. Mensen denken dat ze iets hebben gemanifesteerd, omdat ze hun zinnen erop hebben gezet en vervolgens aan de slag gingen het beoogde doel te halen. Mensen die iets niet manifesteren, willen het gewoon niet graag genoeg. Wat onderbelicht blijft: mazzel en privilege. Zoals bij dit koppel, dat bovenal geluk heeft dat het een huis kan kopen in deze markt. Daarover uiteraard geen woord.

Reïncarnatietherapie in de LINDA

Ook in tijdschriftenland werd er volop bullshit gepubliceerd, bijvoorbeeld in de LINDA. Dit blad probeert inmiddels elke editie een nieuw dieptepunt van onbenulligheid aan te tikken door een redacteur op pad te sturen en te laten snuffelen aan allerhande soorten kwakzalverij en deze maand was reïncarnatietherapie aan de beurt. Michelle ging even rondkijken in vorige levens, want dat kan gewoon.

De titel klopt in ieder geval

Dit soort dingen nemen we dus inmiddels serieus. Zonder enige, maar dan ook enige kritische noot. In de vorm van bijvoorbeeld: “Waarom hoor je nooit eens iemand over een vorig leven waarin-ie een doodsaaie lantaarnopsteker in de middeleeuwen was, genaamd Wilhelm, en op middelbare leeftijd kwam te overlijden aan sepsis?”

Een zelfbenoemd expert in je hersenpan laten sleutelen en dat verheerlijken in het best gelezen vrouwentijdschrift van het land. Ja joh, waarom ook niet. Het bizarre is dat dit soort regressietherapeuten juist weer legitimiteit ontlenen aan dit grote podium. “Kijk, we staan in de LINDA! Oh, een behandeling wordt trouwens gedekt door de zorgverzekering, dus we zijn echt wel betrouwbaar!”

Maar als het een keer misgaat, kraait er geen haan naar en kan de reguliere zorg het weer oplossen.

Een helderziende in de Telegraaf

Zoals wel vaker ging de Telegraaf er deze week met de prijs voor meest stompzinnige productie vandoor. Een paragnost mocht een paar pagina’s ongehinderd leeglopen over haar ““““gave””””.

Als de redacteuren van dienst even hadden gesnuffeld in hun eigen archief, hadden ze geweten dat Liesbeth helemaal niet zo’n hele goede helderziende is, aangezien ze in Telegraafvideootjes continu voorspellingen doet die niet uitkomen, zoals die ene keer dat Poetin ineens zou verdwijnen. Maar ach, je bent de T. of je bent het niet.

Joep Rovers bij Kaj Gorgels

Is er dan helemaal geen hoop? Op zich leek er licht aan de horizon toen Sander Schimmelpenninck de dag na bonnetjesgate bij Renze aanschoof en vertelde over social media en o.a. de gevaren en de desinfo op platforms als Twitter en Instagram. Tussen een paar immens flauwe jijbakken van de redactie en tafelgasten door, over hoe hij af en toe (volledig terecht) extreemrechtste mafkezen op Twitter uitmaakt voor ‘domme lul’, legde hij uit dat hij een programma gaat maken over dit onderwerp en met name de grotere, systematische problemen dit social media teweegbrengen. Mooi zo.

Hee wacht eens even, wie schoof daar aan bij de podcast van Kaj Gorgels, die door het bedrijf van Sander wordt geproduceerd? Ah, het is misschien wel de meest losgezongen lulkoekebakker van het land. Iemand die online mensen van hun diabetesmedicatie meent af te kunnen helpen op basis van een niet afgeronde, driedaagse opleiding tot Orthomoleculair Adviseur. Iemand die roept dat je geen antidepressiva moet slikken, omdat de moeder van Jeffrey Dahmer dat ook deed. Iemand die zweert bij Keltisch zout en een wandelende propagandazuil is voor letterlijk elk pseudowetenschappelijk gezondheidsgebbetje, maar er wel van overtuigd is dat hij een kritisch denker pur sang is. Mr. Mijn Waarheid, Joep Rovers.

Ik vind Joeps tegen extreemrechts aanschurkende complotgeneuzel, dat in het kielzog van z’n vitaliteitsgeklepper de ether in wordt geslingerd, eigenlijk juist wel democratieondermijnend. Hij maakt onderdeel uit van een groepje dat bestaat uit polder-tate Tibor, Richard de Leth, Vilna en nu ook Kaj en partner Jessie Jazz Vuijk. En vele anderen. Een groot samengesmolten Dunning-Kruger kliekje van bonkige cryptokneuzen, extreemrechte zweefdiva’s en losgezongen vitaliteitstokkies, die elkaar allemaal schnabbels toespelen op cursussen en weekendjes. En betaald aan hele massa’s medische desinfo en complotten opdienen.

Maar soit. Het zegt verder vrij weinig over Sander, die volgens mij hetzelfde beoogt als ik, maar alles over hoe het in deze mediawereld onmogelijk is om niet besmeurd te raken door de onvermijdelijke onzinwalm die uit het desinfo-riool van social media komt gekropen. Over hoe traditionele media af en toe gretig de put opentrekken, in de hoop een gouden drol te vinden, waardoor uiteindelijk iedereen ongevraagd de geur van bullshit in de neusvleugels komt gedwarreld. En vervolgens hartstikke verbaasd zijn dat menigeen diezelfde traditionele media niet meer serieus neemt.

Volgende week weer een kans. Tot dan.